Bir insan şunu söyleyebilir hale geldi:

Eğer zengin olsaydım da bu şekilde çalışırdım

Eğer siz de haftanın 5-6 gününü geri kalan 1-2 gününü yaşayabilmek için harcadığını hazmedeyenlerdenseniz, neden bahsettiğimizi anlıyorsunuz demektir. Çalışmak için çalışaninsanların olduğu bir toplumda yaşar olduk, artık bizi köle yapmıyorlar biz kendimiz "özgür" irademiz ile köle olmayı seçiyoruz. Kendimizi kendimizden azad edebilecek miyiz?

Herkese yetecek bir dünyayı paylaşamıyoruz, 1500 somalilinin öldüğü bir operasyonda 18 amerikan askeri için film çekiyoruz (çünkü 1 yankee = 100 somalili değerinde!), neyi neden yaptığımızı bilmiyoruz, nereye gideceğimizi düşünmüyoruz. Bir kaç gün önce dünyayı değiştirecek fikirleri düşünüyordum, "Her iyilik yapılan kişi üç kişiye iyilik yapsa" vs.

Sanırım "Bill Gates' i müslüman yapmak" listenin başına konulabilir. Bunun anlamı dünyanın en zengin adamlarından birinin Zekat ödeyeceği yani her sene elindeki tüm değerlerin 40/1 ini fakirlere dağıtacağı anlamına geliyor. Belki sadece Bill Gates' i müslüman yapmak tek başına dünyadaki açlığı çözmeyecektir, ama ütopik bir şekilde tüm dünyanın zekat verdiğini düşünün. Bu ütopik dünyada fakirlik diye bir sorun olmayacaktı. 

Bugünün global dünyasında yaşayan insanlar olarak her saniye suçluluk duygusu içerisinde olmamak mümkün olabilir mi? Benim doğduğum yer ondan daha iyi, o daha doğarken kaybediyor. Ben komşumdan daha çok kazanıyorum, benim şansım yaver gitti, kolum ve bacağım var, görebiliyorum ve konuşabiliyorum. Oradan insanlar savaşta ölürken ben MSN' de arkadaşlarımla muhabbet edip blogumda züppelik yapıyorum, suçluluk duygusu içerisinde olmamak mümkün mü?