Birbirini görmeden, tanımadan sevdiler, 

dostluk adına çabalarını sürdürdüler... Birbirimizi görmeden, 

tanımadan ve sadece "hissederek" yürüttüğümüz dostluk 

ilişkisi yaşamımızdaki diğer ilişkilerden çok farklı gelişiyor.. 

Gerçek yaşamda önce fizikleriyle, giyim kuşamlarıyla, sonra da 

fikirleriyle ve yaşam görüşleriyle, zihinleriyle tanışırız insanların.. 

Oysa burada, sanal ortamda, önce fikirler ve görüşler ön plandadır, 

birbirimizi zihinlerimizle tanırız, severiz ( ya da sevmeyiz) 

ve bazen de tanımak isteriz, görüşür tanışırız....Değer verir, 

dost oluruz.. Çok sevdigim bir şair ve filozofun, Halil Cibran'in 

sözlerini yazım süresince paylaşacağım sizlerle: "Dostunuz size 

aklından geçenleri açıklarken ne 'hayır'ı ne de 'evet'i 

ona söylemekten korkmayınız. Ve o sustuğunda yüreğiniz 

onu dinlemeyi sürdürsün; eğer dostun senin içindeki denizin 

alçalacağını bilmek zorundaysa, bırak yükseleceğini de bilsin.. 

Yanlızca zaman öldürmek için aranılan dost nedir ki ? 

O, sizin ihtiyacınızı karşılamak içindir, yoksa anlamsız 

boşluğunuzu değil.. Ve dostluğunuzun uyumunda, 

bırakın kahkahalar yükselsin ve zevkler paylaşılsın..." 

Bazen bu büyü bozulmasın diye, dürüst olamadığımız için, 

bu tanışmayı istemeyiz. Karşımızdakinin dürüstlüğü veya 

bizimki. Bir şekilde kafamızda hep dürüstlüğü sorgularız, 

güvenmek isteriz yazılana, dostlarımıza.... Gerçekten o kişi mi... 

Gerçekten böyle mi düşünür.O mu gerçekten bizim etkilendiğimiz, 

sevgi duyduğumuz... Yoksa yalan mı bize söyledikleri... Yoksa... 

Yoksa... Bize sevgiden bahseden, yüce duyguları bayrak etmiş 

kişi, evinde eşini veya çocuklarını döven biri mi? En azından, 

insanları, iddia ettiği kadar sevmiyor olabilir mi? Zaman içinde 

tanıdıkça kuşkular başlayacaktır... Hiç kimse yalanı sürekli 

sürdürecek kadar zeki değildir...Ve hiç kimse de bu yalanlara 

sonsuza kadar inanacak kadar saf değil...Dürüstlük, özgürlük 

demektir ve özgürlük kısıtlanmamalıdır asla... "Özgürlüğünüz, 

kendisine vurulmuş olan zincirlerinden kurtulduğunda, 

daha büyücek bir özgürlüğe zincir olur." Sürdürmeye 

çalışacağımız yalan, hatırlamak zorunda olduğumuz uydurma 

kişilik en çok kendimizi rahatsız edecektir bir gün... İnsan 

karşısındakini bir süre aldatabilir belki... Hatta uzun bir 

süre de bunu devam ettirebilir... Ama kendini kandıramaz, 

bunu hep sürdüremez. Sürdürürse, kişilik sorunları 

başlayacaktır, yarattığı kahramanı yaşatmaya çalışırken, 

kendisini yaralamış, hatta öldürmüş olabilir... 

Ne kaybederiz oysa, ne olur boyumuz kısa veya uzun ise, 

zayıf veya şişman isek... Sağlığımız yerinde veya değil ise... 

Eksiklerimiz varsa... Paramız olsa veya olmasa... 

Veya o filmi görmemişsek, o şiiri duymamışsak.... 

Ya da o ülkeye gitmemişsek...Sesimiz güzel değilse... 

O konuya yabancı isek....Söylediğimiz yaşta değilsek... 

Manken-fotomodel bir kadın veya atletik vücuda 

sahip bir erkek değilsek.. Ya da yaşamımızda olmadığını 

söylediğimiz birileri varsa... Ne farkeder dostluk adına.. 

Yalanların esiri olarak yaşamak ve 

bir gün herşeyden kaçmaktansa, 

dürüst olmayı denesek dostlarımıza ve kendimize... 

Yarattığımız dünyanın birgün başımıza çökmesindense... 

Daha kötüsü, bir başkasının dünyasını yıkmaktansa.... 

"tıpkı okyanusun sahilinde durmadan kumdan 

kaleler yapan ve sonra da bir vuruşta 

gülerek yıkıveren çocuklar gibi. Oysa sizler kumdan 

kaleler yaptıkça okyanus sahile daha çok kum yığmaktadır, 

ve yaptığınız kaleleri yıktıkça okyanus sizlere gülmektedir.." 

Kendine mükemmel bir kişilik yaratmak çok kolay... 

Zor olan, olduğunu dürüstçe olabilmek... En acı gerçeğin 

bile en güzel yalandan üstün olduğunu hatırla... 

Dürüstlük temelinde oturan dostlukların daha değerli 

ve uzun ömürlü olacağını ta içinde biliyorsun... 

Unutma,uzun vadede dürüstlük her zaman galip gelecektir... 

Kendini zor olsa da, acı olsa da, kabullen... Çünkü sen biriciksin, 

çok değerlisin. Sonradan acısını çekeceğin hayalleri 

yaratma.."Acınız, idrakinizi kaplayan kabuğun kırılmasıdır. 

Nasıl ki, bir meyvanın yüreğinin güneşi görebilmesi 

için kabuğunun çatlaması gerekir, acı da sizin için öyledir. 

Kalbinizi güncel yaşantınızın mucizelerine hayran tutabilseydiniz, 

acınız mutluluğunuzdan daha az görkemli olmazdı. Tıpkı; 

tarlalarınızdan geçip giden mevsimler gibi, yüreğinizin 

mevsimlerini de kabul edebilseydiniz, Pişmanlık ve üzüntülerinizin 

Kış'ında çevrenize huzur içinde bakabilirdiniz... Acılarınızın çoğu 

kendinizce seçilmiştir. İçinizdeki hekimin hastalıklı benliğinizi 

tedavi amacıyla verdiği tatsız ilaçtır... Bu nedenle, içinizdeki 

hekime güvenin ve uzattığı devayı sükûnetle ve yatışarak için.." 

Karşındakine güvenmek istiyorsan,dürüstlük arıyorsan,önce 

kendini güvenilir kılmalısın. Bunun da yolu; acı da olsa, 

zor da gelse kendinle tanış ve bize seni sun.. 

Çünkü biz seni seviyoruz, klavyenin tuşlarındakini, 

sahte dostu değil, sadece ve tam da şu halinle seni...